'Mi no por papia bon Papiamento'

Hoi hoi!

'Mi no por papia bon Papiamento' (Ik spreek niet zo goed Papiaments) is een van de eerste en belangrijkste zinnen die ik de afgelopen week heb geleerd tijdens de eerste les van de cursus Papiaments. Ik moet deze zin nu nog regelmatig uitspreken. Maar dat is niet het enige wat ik deze week gedaan heb...

Maandag ging vroeg de wekker weer, de bevestiging dat de vakantie echt weer voorbij was. Tijdens de vakantie heb ik wat kleine aanpassingen in de klas gemaakt en deze heb ik meteen uitgelegd aan de kinderen. "Daar zie je een bord met de regels in en buiten de klas, dat bakje is om elkaar complimentjes te geven en die extra werkbladen kun je maken als je eerder klaar bent met je werk."
's Avonds heb ik gezellig via Skype bijgekletst met Milou :)

Dinsdag kwam op school een schrijfster (wat eigenlijk meer een vertaler van een Nederlands boek was) in verband met de kinderenboekenweek. Ze heeft een verhaal in het Papiaments voorgelezen aan de kinderen en daarna mocht ik een aantal exemplaren verloten onder de kinderen. 's Avonds heb ik lekker bij Desiree gegeten. Ze had heerlijke kip met groenten en rijst gemaakt. Heerlijk, om te kunnen aanschuiven :)

Woensdag moest ik vrijwel direct weg na schooltijd om Jolanda bij haar op school op te halen. Dit was de dag van onze eerste les Papiaments. De lessen zijn op de Arubaanse Pabo en dat is aan de andere kant van het eiland en toch al ruim een half uur rijden. Dat ligt niet per se aan de afstand, maar ook aan het filerijden ;)
Daar aangekomen zagen we de andere nieuwe collega's en kregen we uitleg over wat ons de komende weken te wachten staat. De eerste les bestond ook meteen uit het voorstellen in het Papiaments, lichaamsdelen, lichaamshoudingen en familieleden benoemen in het Papiaments en ook een stukje grammatica. We hebben zelfs huiswerk meegekregen voor de volgende les. Het is erg leuk om de taal te leren die ik dagelijks om me heen hoor. Het brengt eindelijk een stukje duidelijkheid :)
Na de les had Marco (de vriend van Jolanda) voor ons gekookt en hebben we samen met Patrick en Jan een heerlijke bord gevuld met macaroni gekregen :)

Donderdag had ik veel nakijkwerk en op het moment dat ik me bijna zover had gekregen er aan te beginnen (lees: tegen vijf uur 's middags) kwam Jolanda vragen of ik zin had om mee te gaan naar de bios. Samen met Desiree, Luki en Marco. Oké, nu had ik een goed excuus dus ging het nakijken ineens een stuk sneller (oke, en dankzij de hulp van Luki natuurlijk ook!) We hebben de film 'Pitch Perfect' gezien. Een soort Glee-achtig verhaal. Echt heel grappig. Iedereen lag geregeld in een deuk. Ik denk dat ik de afgelopen weken bijna elke week wel een nieuwe film heb gezien. Ach ja, waarom ook niet :) ?

Vrijdag, zaterdag en vandaag heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Het is hier windstil en een paar keer per dag komt er een tropische bui naar beneden vallen. In de buurt (weest niet bang: hier komen ze nooit) is een tropische storm en dat merken wij door deze weersverschijnselen. Dat er nauwelijks wind is maakt het bloedheet, dus die regenbuien zijn eigenlijk niet zo erg. Al koelt het niet echt af.

Gisteren ben ik met Jolanda even naar de PriceMarkt geweest (dat is net zoiets als de Makro) en toen we weer naar huis wilden kwam er net zo'n bui uit de lucht vallen. Toen het eindelijk droger werd en we naar huis gingen rijden, stonden de wegen gewoon blank. Ze hebben hier geen putten langs de weg, dus het water loopt slecht weg waardoor alles blijft liggen. Op sommige wegen waren de nummerborden van de auto's nog maar nauwelijks te lezen, omdat deze half onder water stonden. Zoveel regen lag er!

En vandaag, dat was wel grappig, ging ik de vuilnis wegbrengen toen er een hond (je kunt het beter een kalf noemen) door de straat liep. Het was een straathond, maar heel aanhankelijk. Met een grote boog probeerde ik er om heen te lopen, maar hij achtervolgde me gewoon. Tot aan de deur, toen ben ik snel naar binnen gerend. Als je het zag moet het echt hilarisch zijn geweest, want later toen ik een foto wilde maken stond Jolanda ook buiten om een foto te maken. Op datzelfde moment kwam deze hond haar even gedag zeggen, maar hij wilde niet meer weg. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Gelukkig doet de hond niemand kwaad, maar je kijkt toch een beetje vreemd op als er zo'n kalf door je achtertuin loopt :)

Ayo,
Daphne

P.s ik ben blij dat m'n postkaarten zo snel zijn aangekomen :) Ik had gerekend op bijna een maand, maar ik begreep van jullie dat ze binnen iets meer dan een week waren aangekomen :) Leuk!